ثروتی به نام همدردی با بیمار و خانواده بیمار | خوشرویی و تواضع کمترین نشانه‌های آدمیت است
تاریخ انتشار: ۱۴ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۶۲۵۴۴۳
همشهری آنلاین-معصومه اصغری: همه او را به خوشرویی و تواضع می‌شناسند. خودش می‌گوید این کمترین نشانه‌های آدمیت در یک انسان است و در هر حالی به این قاعده پایبند می‌ماند. دکتر «جواد کاشانی» متخصص داخلی قلب است. سال‌ها پیش وقتی که خیلی‌ها دیپلم را آخر راه سوادآموزی می‌دانستند تصمیمش را گرفت و شال و کلاه کرد و راهی فرنگ شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
از دکترها نمیترسیدممیخواهم شما را به سال‌هایی ببرم که درمان بیماری‌ها بیشتر خانگی انجام می‌شد. زمانی بود که بیشتر مردم طب سنتی را بیشتر قبول داشتند و انگار جوشانده‌های گیاهی خانگی بیشتر از داروهایی که پزشک‌ها تجویز می‌کردند جواب می‌داد. آن موقع ۷ سال بیشتر نداشتم. دکتر کاشانی می‌گوید: «بچه‌های همسن و سال من حاضر بودند لیوان‌های پی در پی از این جوشانده‌های تلخ بخورند اما لحظه‌ای کنار پزشک نروند. آن موقع هم مثل حالا نبود که سر هر خیابان ساختمان پزشکانی دایر و مراکز درمانی اینقدر در دسترس همه باشد. سر جمع در شهر ۴ـ ۵ پزشک داخلی داشتیم که انصافاً در کارشان بسیار چیره و خبره بودند. یادم می‌آید که از همان کودکی دوست داشتم به مطب آنها بروم. ترسی از آنها نداشتم و دستوراتشان را مو به مو انجام می‌دادم. الان هم از اینکه می‌بینم گاهی والدین بچه‌ها را از پزشکان می‌ترسانند بسیار رنجیده خاطر می‌شوم. عاشق بچه‌ها هستم. شکلات‌هایی را که به من تعارف می‌کنند هرگز نمی‌خورم. جای آنها در جیب روپوش پزشکی من است. نگاهشان می‌دارم و به محض اینکه در بیمارستان به کودکی می‌رسم آنها را کف دست‌های کوچکش می‌ریزم. والدین باید تلاش کنند بین کودک و پزشک یک رابطه عاطفی ایجاد شود. یکی از آروزهای من این است که هیچ کودکی با دیدن روپوش سفید ما ترس به دلش نیفتد و اشک نریزد.»
کاشانی وقتی بسیار جوان بوده موفق به قبولی در دانشکده پزشکی هایدلبرگ آلمان می‌شود: «آن موقع همه چیز برای ما تازگی داشت. ما دانشجویان جوانی بودیم که با حمایت خانواده‌هایمان برای درس خواندن به کشوری رفته بودیم که چیزی از فرهنگ آن نمی‌دانستیم. با این حال سعی داشتیم که آموزه‌های عرفی و شرعی و اخلاقی فرهنگ خودمان را در آنجا حفظ کنیم. چیزی که در آن سال‌ها بیش از همه نظرم را جلب کرد این بود که ما به دانسته‌هایمان بهایی نمی‌دادیم. در واقع آنها را خیلی در زندگی‌مان کاربردی نمی‌کردیم. خاطره‌ای دارم از یک پروفسور آلمانی که در زمینه درمان بیماری‌های قلبی بسیار حاذق و سرشناس بود. ایشان به شکل افتخاری به دانشگاه ما آمده بود تا جرعه‌ای از علمش را به دانشجویان جوان بچشاند. خاطرم هست که حلقه‌ای از استادان و دانشجویان دور او را گرفته بودند و او به بیماران سرکشی می‌کرد و گاه توضیحاتی می‌داد. همین‌طور که داشت به مسئله مهمی اشاره می‌کرد به ناگاه ساکت شد. کمی از جمع ما فاصله گرفت و چراغ اتاق روبه‌روی ما را که در آن بیماری خواب بود خاموش کرد. بعد به ما گفت که اسراف در نظرش تا چه اندازه زشت است و اینکه لزومی ندارد وقتی بیماری خواب است چراغی بی‌دلیل روشن باشد. اسراف در آموزه‌های دینی و عرفی و اخلاقی ما هم عمل ناپسندی است. اما متأسفانه در سبک زندگی برخی شهروندان امروزی به وفور دیده می‌شود. ما که اسراف در دین‌مان حرام است باید این آموزه‌ها را به دیگران بیاموزیم نه آنها به ما.»
در احترام گذاشتن حریم قائل نشویماین پزشک خوش‌خلق ادامه می‌دهد: «من از کودکی عاشق رشته پزشکی شدم. اما آن موقع بچه‌ای بیش نبودم و نمی‌دانستم که پزشکان در جامعه احترام ویژه‌ای دارند. بیشتر به این دلیل دوست داشتم پزشک شوم که به نظرم می‌آمد آنها چیزی را می‌بینند که دیگران نمی‌بینند. تصورم این بود که آنها از درون بدن آگاه هستند و به همین دلیل این حرفه جذابیت زیادی برایم داشت. بعدها متوجه شدم بعضی شغل‌ها در جامعه ما احترام بیشتری را در افراد ایجاد می‌کنند. یعنی اصلاً مهم نیست که فلان پزشک چه منشی در زندگی داشته باشد. همین که پزشک است انگار احترام به او واجب می‌شود. اما واقعاً این‌طور نباید باشد. ما مثلی در گفتار عامیانه‌مان داریم که می‌گوید «کار کردن عار نیست» معنی این مثل که در تهران قدیم خودمان بیشتر آن را از زبان این و آن می‌شنیدیم این بود که هر شغلی برای خودش اعتبار دارد. یادم می‌آید در دوره ما وقتی کسی می‌خواست ازدواج کند و برای خواستگاری می‌رفت خیلی پایبند این نبودند که طرف چه حرفه‌ای دارد. همین که طرف حسابشان مهارتی داشت دارای احترام بود. من برای جامعه پزشکان و همکارانم احترام بسیار زیادی قائل هستم و می‌دانم آنها در حرفه‌شان متحمل چه مرارت‌ها و سختی‌هایی هستند اما همه کسانی که در جامعه حرفه شریفی دارند قابل احترام هستند. استادان ما به ما آموختند که برای همه بیماران‌مان به یک اندازه ارزش قائل شویم و به آنها که بضاعت مالی زیادی ندارند بیشتر ازباقی بیماران رسیدگی کنیم. حالا در دهه هشتم زندگی‌ام حس می‌کنم تنها دارایی‌ام خدمت به ندارهاست.»
بارها این را به‌خصوص از قدیمی‌ترها شنیده‌ایم که می‌گویند فلان پزشک دستش شفاست. یعنی وقتی بیمار به ملاقات آن دکتر می‌رود، به محض اینکه پزشک او را معاینه می‌کند حال بیمار رو به بهبودی می‌رود. کاشانی می‌گوید: «من به این جریان قائل نیستم، ولی به نظرم می‌آید که همدلی یک پزشک می‌تواند چنین تأثیری را در بیمار ایجاد کند. استادان قدیمی ما می‌گفتند بیمار به شما پناه می‌آورد، پس شما پناهگاه او باشید و از دردها و رنج‌ها امانش بدهید. به حرف‌هایش با دقت گوش کنید، طوری که انگار درد او درد خود شماست. خوشبختانه هنوز بسیاری از پزشکان ما به این موارد پایبند هستند. من بعد از ۴۰ سال خدمت در زمینه پزشکی می‌گویم که به معجزه لبخند و روی خوش بیشتر از دستان شفابخش معتقد هستم. لبخند زدن عین شفاست و بار فشار و استرس روانی را در طرف مقابل کم می‌کند. اگر روزی بیمار شوم و قرار باشد بین دو طبیب که یکی حاذق و دیگری پزشک معمولی خوشرویی باشد یکی را انتخاب کنم، قطعاً انتخاب من پزشکی خواهد بود که بیشتر لبخند می‌زند. بیمار بیشتر از هر چیز دیگر به آرامش نیاز دارد و داروی آن هم تنها و تنها لبخند زدن و خوش رویی همدلی است.»
-----------------------------------------------------------------------------------------------
*منتشر شده در همشهری محله منطقه ۱۲ در تاریخ ۱۳۹۳/۰۶/۰۱
کد خبر 784816منبع: همشهری آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۶۲۵۴۴۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اصغری‌مقدم: ازبکستان آنقدرها هم قابل احترام نبود
پیشکسوت فوتسال کشورمان معتقد است تیم ملی ایران باید در ۴۰ دقیقه قانونی دیدار با ازبکستان از سد شاگردان ونانسیو لوپس می‌گذشت. - اخبار ورزشی -
جواد اصغری‌مقدم در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، درباره صعود تیم ملی فوتسال ایران به فینال جام ملت‌های آسیا 2024 اظهار داشت: خدا را شکر که با این‌همه استرس به پیروزی رسیدیم. از این برتری خوشحال هستیم، اما نباید کار به اینجا می‌رسید. هرچه از زمان بازی می‌گذشت، استرس بازیکنان ایران بیشتر می‌شد. اگر به فینال صعود نمی‌کردیم، خیلی بد می‌شد و به نظرم تجربه بچه‌ها به دادشان رسید.
«کار ازبکستان باید در جریان مسابقه به پایان می‌رسید.» وی ضمن بیان این جمله خاطرنشان کرد: وقتی ایران در 32 مسابقه از 33 بازی توانسته ازبکستان را شکست دهد، یعنی حریف در جریان مسابقه آنقدرها قابل احترام نیست. باید بازی با ازبکستان را فراموش کنیم و تیم ملی برای دیدار با تایلند آماده شود.
صعود نفسگیر ایران به فینال جام ملت‌های فوتسال آسیا با پنالتیملیپوش سابق فوتسال ایران درباره بازی تدافعی ازبک‌ها عنوان کرد: تیم‌های آسیایی از ایران ضعیف‌تر هستند و از تاکتیک دفاع و ضد حمله استفاده می‌کنند. کار تیم ملی با این شرایط سخت می‌شود و بخشی از دشواری کار ایران طبیعی است. با این حال باید تنوع بیشتری در حمله داشته باشیم و دو یا سه گل با حریف فاصله بیندازیم تا کارمان اینقدر سخت نشود.
اصغری‌مقدم با اشاره به اینکه ملی‌پوشان کشورمان در نیمه‌های نخست کار سختی برابر رقبا پیش رو دارند، به تسنیم گفت: به‌جز نیمه دوم دیدار با قرقیزستان، در همه بازی‌ها وضعیت نزدیکی با رقیب داشتیم. قبلاً گفته بودم که بازیکنان ما در نیمه اول بازی‌ها، عملکرد خوبی ندارند و در آغاز نیمه دوم تلاش می‌کنیم بازی را در اختیار بگیریم. باید در شروع مسابقه اینقدر باصلابت بازی کنیم که این شرایط پیش نیاید.
صعود تایلند به فینال جام ملتهاوی در مورد دیدار فینال جام ملت‌های آسیا که فردا (یکشنبه) مقابل تایلند برگزار می‌شود، گفت: تایلند از امتیاز میزبانی بهره می‌برد، اما کسی در زمین نمی‌تواند به کمک تایلند بیاید. این تیم را قبلاً با اختلاف شکست داده‌ایم و می‌توانیم بازی سریعی ارائه کنیم. اگر بازیکنان ما احساس مسئولیت بیشتری داشته باشند و موقعیت‌های خود را تبدیل به گل کنند، می‌توانیم تایلند را در 40 دقیقه شکست دهیم. دو بازی اخیر تایلند به وقت اضافه رسیده و ما شرایط بدنی بهتری داریم.
انتهای پیام/
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است